Özgürlüğüne ramak kalmış küçük kuş oldu dudaklarımda,kelimeler...
Biraz aralasam kanat çırpmaya hazırdılar.Sustum!... Konuşabilme yetisini kaybetmiş bir lal gibi.
Dudaklarım birbirine yapıştı.Düşüncelerim devrik cümleler kurdu içimde,anlamlı anlamsız.
Yüreğimin kıyameti yanaştı usulca.Bütün duygularım ilk kurtarılması gerekenleri almaya fırsat bulamadan parçalandı bu kıyamette.
Afetler his bahçemi çevreleyip darmadağın etme telaşına düştüler.
Bir tek gözlerim donup kalmıştı.Gözlerine uzun uzun bakabilme telaşı üşüştü düşünceme.
Sonra unuttum yapmam gerekenleri.
Tepkilerim bir genç kızın günlüğü gibi kilitlenip saklandı kuytulara.
Bir tek gözlerim donup kalmıştı.Gözlerine uzun uzun bakabilme telaşı üşüştü düşünceme.
Bir tek gözlerim...
Seni izledim.Saçlarını..Gözlerini...duruşunu...gidişini izledim..
SEni hep öyle hatırladım...Giderken!
Bilmiyorum belki sende beni hep böyle hatırladın. Suskun,cesur,duygusuz!...
Ne de olsa pişmanlık avuçlar arasında sunulabilecek bir şey değildi.
Hep içimde sakladım.Vicdanımın hemen yanında.Küçük bir yer açtım ona.Orada yaşattım.
