Herşeyin başı para?

İşten ayrıldım! Evet üç yıldan sonra ilk gün yapmam gereken şeyi yaptım ve işten ayrıldım. Bir insan azim denilen şeyin bokunu çıkarırmıymış evet çıkarırmış. Bu denli azimli bir yapım olduğunu bu son 3 yılda öğrendim. Sonrada ücüçüncü yılın sonunda yapmak istemediğim birşey uğruna, azim ettiğimi. E tabi bukadar zaman sonra yüzleştiğiniz bir hiç uğruna durumunu kabullenmek zor. Karpuz kabuğundan gemilermi yapmaktı suçum bilmıyorum ama kendimizi finanse etmek amaçlı çıktığımız bu yolda birer canavara dönüşüyor olmamız bizim suçumuz. Bi anda yırtılan elbıselerımız ve değişen rengimizle süperkahramanlara dönüşüyoruz. Plaza camekanlarının ardında vaad edilenlere, ünvanlara kendimizi öylece kaptırmışken hayata dair kaçırdığımız çok şey var biliyorum. Belki çok vahim şeyler kaybedenlerden biri değilim. Üstelik renk değiştirmedim ve kıyafetlerimde yırtılmadı. Ama bu evrimin sonucu aramızda dolanan ''walking dead'' durumu insanlarımız var biliyorum. Bizi ısırmalarına ve kendılerıne dönüştürmelerine izin vermemek için canla başla çabalıyoruz. Evimizi annemizi çocugumuzu unutmadan kendını finanse edilebilme yolları adlı bir kitap yazılmışmıdır bilmiyorum ama yazarı kesinlikle ben olmalıydım. Evlenene kadar birbirlerini boğarcasına dipdibe olan çiftlerin, evlendikten sonra masraflarını karşılayabilmek amaçlı girdikleri bu kulvarda başarılı olma mücadelelerinin en vahim yanı da tabiki vardiyazede olup aynı çatı altında yabancılaşma durumları.eğer biraz aynı izin günlerine sahip oldukları için haftada birgün birşeyler paylaşabilme olanağı yakalayanlarımız varsa öpsünde başına koysun. Gittikçe çoğalan bir kalabalığın içinde yalnızlaşmak , zamanın En trajik popi proplemlerinden.